Hoewel ik dacht allang korte metten gemaakt te hebben met een diep ingesleten overtuiging, komt ie de laatste tijd toch ineens weer herhaaldelijk langs.

Welke overtuiging? Nou deze:
“Het is niet passend zoveel aandacht voor jezelf te vragen want dan denken ze dat ik uit ben op geld.”
En verder voelend en onderzoekend kwam ik bij de wortel van deze overtuiging:
“dit past niet in deze tijd want iedereen doet van alles gratis, dus is het niet passend voor mijn wandelingen – wat iedereen toch kan?! – geld te vragen.”

Elke keer dat ik hier iets over deel – op welke plek dat dan ook is – kwamen deze overtuigingen omhoog. Lichamelijk gevolg was spanning in mijn borst en keel en mijn ademhaling versnelde zich en werd oppervlakkig. En qua handelen hield dit mij dus tegen om op andere plekken dan ik gewend was iets te delen over mijn wandelingen of natuur(coach)sessies. Ik werd terughoudend en mijn bewustzijn versmalde zich. Ik was immers alleen maar met mezelf bezig. In tegenstelling tot het helpen (of in dit geval uitnodigen) van anderen!

Er zitten zoveel aannames in (mijn) overtuigingen die niet kloppen maar die ik dus wel klakkeloos geloofde.
Heel vermoeiend.

Vanmorgen heb ik rust gepakt. En tijd genomen voor meditatie. Om te voelen wat zich nu voorbij deze overtuigingen geopenbaard mag worden. Want het houdt mij gewoon tegen! Ik ben het zat!
Ik wil niet steeds die spanning en kramp voelen.
Deze overtuigingen hebben mij (oftewel mijn persoonlijkheid) beschermd tegen eventuele vervelende reacties. Niet delen en geen aandacht creëren zorgt er in elk geval voor dat niemand kan reageren! Niet negatief. Dat is fijn. Maar vervelender nog: dus ook niet positief!

Mijn persoonlijkheid was dus druk bezig met beschermen. Ik zette mijn persoonlijkheid centraal. In plaats van mijn essentie, mijn ware natuur en natuurlijke kracht én andere mensen die mogelijk geïnteresseerd konden zijn.
Want het is natuurlijk dikke vette onzin dat :
– iedereen die wandelingen zoals ik ze doe ook kan doen.
– als iedereen iets gratis doet ik dat ook moet doen.
– het niet klopt om er geld voor te vragen.
Ja ja, mijn money-mindset is ook voorbij gekomen.

Vanuit het diepe voelen wat dit allemaal met mij deed, heb ik mijn overtuigingen hardop bedankt voor hun beschermende taak. En hardop gezegd dat ik ze niet meer wil geloven en dat ze mogen oplossen.
Toen ontstond er een lege ruimte. Stilte.

Vanuit die ruimte en stilte kon ik de fluisteringen van mijn ziel waarnemen. Mijn missie kwam omhoog: mensen hun ware natuurlijke kracht laten ontdekken door zich met de natuur en hun eigen natuur te laten verbinden. Dit is zó niet te bevatten magisch mooi!!

Vervolgens zei ik een paar keer hardop deze helende en bekrachtigende woorden die meteen mijn energie deed stromen:
“mijn kracht mag de wereld in!”
Dit heb ik ook opgeschreven ter herinnering en ter bekrachtiging.

Dus bij deze deel ik vanuit liefde voor de wereld, de planeet en voor jou mijn magische meditatieve vrijdagochtendwandeling
Meer info kun je ook hier vinden voor als je geen Telegram hebt.

Wil je liever niet in een groep, maar dit individueel met mij ervaren in de natuur? Neem vrijblijvend contact op via het contactformulier.

Of schrijf je in voor de nieuwsbrief.