Veel mensen maken aan het begin van het jaar een visionboard of beschrijven/visualiseren op een andere manier hun wensen en dromen.
Zelf heb ik ook een visionboard gemaakt. Het geeft richting aan je leven en aan datgene wat je belangrijk vindt en aandacht wilt geven. Daarnaast is het ook nog een heerlijk om te doen!
Echter, er wordt vaak een cruciaal onderdeel hierbij vergeten, namelijk:
wat is je worst-case scenario?
– Wat als je dromen, verlangens en doelen niet lukken?
– Wat als je geen actie onderneemt en blijft zitten waar je zit?
– Wat is het ergste dat je kan overkomen onderweg naar die dromen, verlangens en doelen?
Veel mensen besteden hier geen aandacht aan.
Want hiermee kom je in contact met je mindere kanten, eigenschappen van jezelf die je niet zo leuk vindt. Of overtuigingen die maken dat je niets doet.
Eigenschappen van jezelf die je niet zo leuk vindt, druk je vaak als een bal onder water weg. Doordat die kant geen aandacht van je krijgt in jezelf, projecteer je die eigenschappen en gevoelens naar buiten. Dit gebeurt automatisch, want die mindere kanten willen er ook bijhoren en gaan zich dan naar buiten manifesteren.
Een wetmatigheid van onze natuur is dat alles gezien wil worden.
Zowel het donker als het licht.
Boosheid en vreugde.
Geven en ontvangen.
Introvert en extravert.
Dominantie en verlegenheid.
Stel dat je worst-case scenario is:
– leven van een uitkering
– schoonmaakwerk doen om rond te komen
– financieel leunen op je partner
Hoe erg is dat dan echt? Wat is hier mis mee?
Misschien heb je dit al eens meegemaakt. Dan weet je ook dat je het dan wel redt.
Kan je in de basis écht oke zijn met jou grootste horror-scenario?
Als jij de overtuiging hebt dat je niet oke bent met het financieel leunen op je partner, uitkering of schoonmaakwerk, Dan zit er een gehechtheid aan je dromen, doelen, verlangens of geld. Dit uit zich dan naar buiten toe met een soort bewijsdrang, hard werken, weg-bewegen want als ik maar niet in die situatie kom….
Het is ook een logische overtuiging aangezien we vanuit de maatschappij zijn opgegroeid met het idee “een slimme meid is op haar toekomst voorbereid”, presteren, onafhankelijk en zelfstandig zijn, etc. Maar klopt dit wel voor jou? Deze ideeën zorgen ervoor dat andere wegen niet bespreekbaar zijn en daardoor onderdrukt worden.
Het is een mooie paradox:
hoe meer je gaat claimen dat je afhankelijk bent van je partner, of de overheid of … etc hoe minder dit tot uiting komt in je communicatie met anderen. Claim het dus en voel de ruimte ontstaan!
Geef je helemaal over aan de situatie. Je laat het leven op een natuurlijke wijze z’n werk doen. Vandaar uit kun je ontspannen en een oervertrouwen voelen dat het leven het beste naar je toe gaat brengen. Juist dit trekt overvloed aan!
Zelf heb ik ook een visionboard gemaakt. Het geeft richting aan je leven en aan datgene wat je belangrijk vindt en aandacht wilt geven. Daarnaast is het ook nog een heerlijk om te doen!
Echter, er wordt vaak een cruciaal onderdeel hierbij vergeten, namelijk:
wat is je worst-case scenario?
– Wat als je dromen, verlangens en doelen niet lukken?
– Wat als je geen actie onderneemt en blijft zitten waar je zit?
– Wat is het ergste dat je kan overkomen onderweg naar die dromen, verlangens en doelen?
Veel mensen besteden hier geen aandacht aan.
Want hiermee kom je in contact met je mindere kanten, eigenschappen van jezelf die je niet zo leuk vindt. Of overtuigingen die maken dat je niets doet.
Eigenschappen van jezelf die je niet zo leuk vindt, druk je vaak als een bal onder water weg. Doordat die kant geen aandacht van je krijgt in jezelf, projecteer je die eigenschappen en gevoelens naar buiten. Dit gebeurt automatisch, want die mindere kanten willen er ook bijhoren en gaan zich dan naar buiten manifesteren.
Een wetmatigheid van onze natuur is dat alles gezien wil worden.
Zowel het donker als het licht.
Boosheid en vreugde.
Geven en ontvangen.
Introvert en extravert.
Dominantie en verlegenheid.
Stel dat je worst-case scenario is:
– leven van een uitkering
– schoonmaakwerk doen om rond te komen
– financieel leunen op je partner
Hoe erg is dat dan echt? Wat is hier mis mee?
Misschien heb je dit al eens meegemaakt. Dan weet je ook dat je het dan wel redt.
Kan je in de basis écht oke zijn met jou grootste horror-scenario?
Als jij de overtuiging hebt dat je niet oke bent met het financieel leunen op je partner, uitkering of schoonmaakwerk, Dan zit er een gehechtheid aan je dromen, doelen, verlangens of geld. Dit uit zich dan naar buiten toe met een soort bewijsdrang, hard werken, weg-bewegen want als ik maar niet in die situatie kom….
Het is ook een logische overtuiging aangezien we vanuit de maatschappij zijn opgegroeid met het idee “een slimme meid is op haar toekomst voorbereid”, presteren, onafhankelijk en zelfstandig zijn, etc. Maar klopt dit wel voor jou? Deze ideeën zorgen ervoor dat andere wegen niet bespreekbaar zijn en daardoor onderdrukt worden.
Het is een mooie paradox:
hoe meer je gaat claimen dat je afhankelijk bent van je partner, of de overheid of … etc hoe minder dit tot uiting komt in je communicatie met anderen. Claim het dus en voel de ruimte ontstaan!
Geef je helemaal over aan de situatie. Je laat het leven op een natuurlijke wijze z’n werk doen. Vandaar uit kun je ontspannen en een oervertrouwen voelen dat het leven het beste naar je toe gaat brengen. Juist dit trekt overvloed aan!
Lees je herkenning en wil je hier eens over verder in gesprek, lekker buiten in de natuur? Neem via het contactformulier vrijblijvend en kosteloos contact op. Dan maken we een afspraak zonder enige vervolgverplichtigen.
Andere mogelijkheden:
- Kom gerust een keertje meewandelen tijdens de meditatieve vrijdagochtendwandeling.
- Hier vind je mijn gratis e-book.
- Ook ben ik te vinden op twee telegramkanalen: https://t.me/vrijdagochtendwandeling en https://t.me/lefhebben
0 reacties