Leuk hè de Sinterklaasperiode…

Irritatie, discussies en tranen. Het ontstaat deze week steeds vaker ook in mijn gezin merk ik op.
Gisteravond aan tafel tijdens het eten werd er steeds op elkaar gereageerd. Lees: niet geluisterd. Iedereen wilde z’n zegje doen en vooral: gelijk hebben (is dat alleen in een mannengezin vraag ik me dan af😆).

Ik voelde opnieuw de woorden die ik vanmorgen uitsprak in de zoom met mijn mede-Glimmers door mij heen komen: space-holden en thuis zijn (aanwezig zijn met heel mijn energie).
In deze periode van het jaar lopen allerlei emoties, spanningen bij kinderen snel door elkaar heen. Ze hebben dan extra behoefte aan ondersteuning, rust en ruimte. Alles een tandje langzamer en minder.
Overprikkeling ligt in het dagelijks leven sowieso al op de loer, laat staan in deze feestmaanden.

Zelf vind ik het cruciaal om van deze feestmaanden echte verbindingsmaanden te maken. Waarin het niet draait om vele cadeaus maar juist het samenzijn. Dit samenzijn worden de herinneringen die we nooit meer vergeten.
Rust inbouwen en de gekte (consumeren van vele prikkels, feesten, hebberigheden en spullen) van de buitenwereld laten we vooral buiten.

Gisteravond heb ik bewust tijd gepland voor gezinstijd: aan de keukentafel ben ik gaan tekenen. Binnen no-time kwamen alle 3 de kinderen erbij zitten (ja zelfs de oudste van 14!). Alle 4 zaten we in stilte te tekenen. De rust daalde voelbaar neer.
Zo mooi, zo fijn, zo samen zijn! Er hoeft niets gezegd te worden om verbinding te voelen.

Vervolgens vroegen de jongste twee kinderen bij het naar bed gaan nog om een meditatie (zooow, dat was lang geleden) Ik had het geluk er bij allebei naast te mogen liggen. In diepe verbinding met mezelf en met hen.

Twee momenten op één avond waarin ik diepe verbinding, vervulling en dankbaarheid ervaarde. En de kinderen zich ontspannen voelden. Met een glimlach lagen ze in bed.

Hier kan geen materialistisch cadeau tegenop!

Kinderen hebben – net als de natuur ons laat zien – deze vertraging en rust nodig, maar ze kunnen dit nog niet zelf. De bomen laten hun bladeren los, dieren kruipen in hun hol. Er is steeds meer rust en stilte in de natuur. Het is de tijd van rust. om in het voorjaar weer voldoende energie te hebben om te groeien. Wij als mens leven wat het natuurlijke ritme betreft heel onnatuurlijk. We doen druk, maken ons druk en zijn druk. Dit klopt niet bij hoe we als mens zijn bedoeld en onszelf het beste kunnen ontwikkelen.  Kinderen hebben leerkrachten en ouders nodig die die stilte en rust faciliteren, voorleven en space holden. Die dit voor zichzelf (!) en voor de kinderen inbouwen. Elke dag.  Zet de lesstof op een lager pitje (iets nieuws leren is immers onmogelijk met spanning in je lijf), en doe in plaats daarvan extra stilte- of mindfulness momentjes in de klas (zonder dat het het zo noemt). Tekenen, bouwen, creatieve vormen, ademen, etc. Zorg voor beweging als de spanning toch oploopt. Zo kunnen kinderen samen met de volwassene hun prikkels reguleren en leren ze dit ook uiteindelijk zelf toe te passen. Extreem belangrijk in deze tijd als je het mij vraagt.

Rust, ruimte en het beperken van prikkels, activiteiten en cadeau’s zorgen daarnaast voor echte beleving. Zo kan ieder kind echt genieten van deze bijzondere tijd.